Hoe groot is mijn tumor nu eigenlijk?

Gemiddelde leestijd: 3 minuten

Gekke vraag? Ik heb mezelf dat meerdere keren afgevraagd toen ik de diagnose kanker kreeg.Elke keer als ik door de draaideur het ziekenhuis verlaat, overvalt me het gevoel dat ‘het’ steeds erger en groter wordt. De behandelingen worden besproken (en dat zijn er gelukkig heel wat!), de bijwerkingen, de hersteltijd en ga zo maar door…… Op een gegeven moment zie ik door de bomen het bos niet meer. Mijn hoofd is één grote warboel en ik heb behoefte aan overzicht. En daar trok ik een streep!

En nu door naar de eerste stap…
Ik wil van dat gevoel af dat als ik na een ziekenhuisafspraak naar huis ga, dat het lijkt alsof mijn tumor alleen maar groter is geworden. In mijn gedachten ga ik terug naar het eerste telefoongesprek met de arts, waarin ze me de diagnose vertelt. Ze zegt hoe groot de tumor écht is. En dat ie goed behandelbaar is. En ik neem een besluit. Om alles stap voor stap te doen. Mijn eerste focus is de operatie en daarna kijk ik weer verder. Dat heb ik vaak hardop gezegd, zodat mijn omgeving ook weet wat mijn aanpak is. Het geeft me ook ruimte om te kijken wat ik qua werk wél ga doen en wat ik daarvoor nodig heb.

Ik wil rust!
Hoe gek dat ook is, je geeft jezelf rust door zulke ingrijpende gebeurtenissen stap voor stap te doen. Dat betekent niet dat je oogkleppen op zet, maar dat je de situatie niet groter maakt dan dat hij op dat moment is. Dus aanpakken wat er op dat moment gebeurt. Voorsorteren op dat wat er in de toekomst plaats gaat vinden, is onmogelijk.

Maak het jezelf eenvoudiger. Gun jezelf rust in je hoofd en zet de praktische zaken op een rijtje. De situatie op zichzelf is al ingrijpend genoeg.

En nog een tip: maak aantekeningen tijdens je gesprekken in het ziekenhuis. Of neem iemand mee die dat voor jou doet. Zo heb je alle informatie beschikbaar en hoef je deze niet te onthouden. Bij een volgende stap, kun je de informatie nog eens rustig nalezen.

Succes met alle stappen! En onthou: ‘Moving forward means taking one step at a time’. Nu weet je gelijk waar mijn favoriete spreuk vandaan komt!

Heb je vragen?
Of wil je meer informatie over het voeren van het gesprek over kanker op de werkvloer? Laat dan hier een bericht achter.

Mijn andere blogs ook lezen? Klik dan hier.